Merhabalar;
Bu hafta en sevdiğim, sevileceğine hiç şüphe etmediğim, sevmeyenlere hayret edip onları zevksizlik yada kapasitesizlikle içten içe yargıladığım lakin yüzlerine söylemesem de tesadüfi olarak olurda bu yazımı okurlarsa artık biliyor olacakları canım Zweig eserlerinden Satranç hakkındaki naçizane fikirlerimi sizinle paylaşmaktan çok mutlu olacağıma emin olabilirsiniz, lakin bu kitap okunmalı, okutulmalı, hediye edilmeli…
Almanya’da Nazi faşizmi iktidara geldiğinde eşiyle birlikte önce İngiltere’ye oradan da Amerika’ya giden yazar, II. Dünya Savaşının başlamasından sonra Brezilya’ya yerleşmiştir. Satranç da konusu itibari ile New York’tan Buenos Aires’e giden bir gemide geçmektedir.
Zweig ve eşi Lotte Brezilya’ya yerleştikten kısa bir süre sonra intihar ederek hayatlarına son vermişlerdir.
Satranç yazarın okurla buluştuğu son eserdir ve bir veda mektubu ve o psikolojinin parmak kalınlığında bir kitapta buluşmasından çok daha fazlası…
Kitap üç karakter arasında bir gemide geçiyor…
Czentovic; çocukluğundan beri oldukça garip olarak adlandırılan, saf gibi görünen hatta her zaman yaşıtlarından geride, oldukça geç ve kıt anlayışlı olarak tasvir edilen bir satranç şampiyonu.
McConner; oldukça zengin, egolu ve asla yenilgiyi kabullenemeyen bir yapıya sahiptir.
Son ve benim hayran kaldığım karakter ise; Dr. B. Haksız yere 1 yılını bir odaya mahkum olarak geçirmiş bir avukattır ve bu mahkumiyetin tek ışığı bir paltonun cebinde tesadüfen bulduğu satranç el kitabıdır.
Eser; bir taraftan intihar mektubu, diğer taraftan Nazizm, Hümanizm gibi kavramları, satranç tahtası bir savaş meydanıymışçasına Dr. B. ve Czentovic üzerinden çarpıştırır…
Bu Zweig’in; İyi ile kötünün, bilgi ve cehaletin, adalet ve adaletsizliğin ve daha pek çok zıtlığın bir satranç oyunu üzerinden anlatma sanatı…
Ve mevzu bahis olan savaşsa kazanan kimdir sorusunun cevabı ucu açık cümlelerle gizlenmiş…
Bence okumak için yeterince meraklandınız…
Sevgiyle Kalın…
