“Gelenlere, gidenlere, gönülden sevenlere, ümidi yeşertenlere…”
Sezen Aksu çok sevdiğim bir şarkısında böyle sesleniyor yaşamına dokunmuş herkese. Hayatla alacak verecek hesabı kalmamış insanların ortak özelliği budur: Kucaklamak.
İyisiyle kötüsüyle herkese nedenler bulup affetmek ve kendi yoluna bakmak. Sanırım mutlu olmak için sahip olmamız gereken tek yetenek bu. Kendimiz için bulduğumuz bahaneleri, başkaları için de bulmak, affetmek, kabullenmek… İnsan, tükendiğini hissettiği bir anda veriyor bunun da kararını aslında. Herkesten nefret ederken karar veriyor herkesi affetmeye. Herkesi suçlarken karar veriyor herkesi anlamaya. Birbirini anlamanın o kıymetli ve görünmez çizgisine böylesine uzakken her birimiz… Anlamak karşındakini; üstelik iyisiyle kötüsüyle. Anlamak gerek işte. Gelenin de gidenin de gönülden sevenin de kalbini taş bağlamışın da nedenleri var zira. Ama hepsi sana hayatı anlaman ve yeniden başlaman için verilmiş dersler. Herkes ve her şey ders. Her bitiş bir başlangıçtır klişesine girmek istemezdim ama bu bir gerçek. Ölüm bile başka bir hayatın başlaması değil mi? Defalarca bitmek defalarca yeniden başlamaktır aslında. Bakış açısını bakış acısına dönüştürmeden yaşamak mümkün olursa her şey daha kolay hale geliyor. Sanırım sürecin harekete geçmesi için bir kere bile olsa “her şey bitti” demek gerekiyor. O zaman bir güç size hiçbir şeyin bitmediğini mutlaka kanıtlıyor.
Her şey yeniden başlıyor şimdi. Yeniden inanıyorum yeniden seviyorum yeniden çabalıyorum. Kaldığım yerden devam ediyorum demek isterdim ama hayır… Her şeyi bıraktığım yerin çok ilerisine doğru emin adımlarla yürüdüm ve daha da ilerden başlıyorum; en azından manevi olarak.
Yeniden başladığım için ilk defa tanışıyorum hayatla, herkesle. Herkesi seviyor herkesi kucaklıyorum.
Ve Sezen'in o çok sevdiğim şarkısından bir dizeyle sesleniyorum hepinize:
“Selamlar olsun, çok yaşasın yaşasın yaşasın hep yenilenenler”
İrem ERES
