"Meseleleri mesele etmezseniz ortada mesele kalmaz"
Süleyman Demirel
Mesele 14: Samet'in Ölümü Üzerine Samet Hakkında Söylenmiş Birkaç Söz
Kalabalık içinde süzülüyorum canım kardeşim, senin hakkında konuşulanları merak ediyorum. Biliyorum senin umrunda olmazdı. Benim de umrumda değil, inan. Yine de her konuşulana kulak kabartıyorum. Seni, benim seni sevdiğim kadar sevsinler istiyorum. Kötü söz duymaya tahammülüm yok. Ah canım kardeşim Samet, arkanda bir not bile bırakmadan... Değer miydi biri için ölmek diyorlar. Senin için değerdi, bak öldün işte, kıydın canına. Ben seni anlıyorum canım kardeşim. Anlıyorum.
Hep uzak yerlerin hayalini kurardık seninle. Ya trene binecektik ya otobüse. Şehirlerarası hüzünler yaşayacaktık. Yetmiyordu bize hiçbir zaman yaşadığımız yerin hüznü. Sonbahardan sonbahara. Güzel kızların şehre gelişi ve gidişi. Hüzünlerimiz bu kadardı. Bir rüzgarlık hüzünler. Bize hüznün yanında gerçek acılar da lazımdı. Şimdi benim canım yanıyor, senin de çok yanmış belli. Yoksa sen kendini öldürecek adam değildin canım kardeşim Samet. Sen merhametli adamdın. En çok da kendine merhamet ederdin.
Kitap okumayı sevmezdin ama şiire meraklıydın. Bir gün bir şiir yazacağım, bütün şairler ezberlemek için sıraya girecek derdin. Büyük laflar ederdin, ben alay edince de küsüp giderdin. Ertesi gün elinde bira şişeleriyle gelirdin yanıma. Şişeyi açarken bana da küfrederdin. Ne zaman küfür etsen yüzün kızarırdı. Canım kardeşim, yüzüm kızarıyor. Sen her şeyle tek başına mücadele ederken ben neredeydim?
Ben gitmiştim. Sen gidemedin. Ayrı kaldık. Hani bazen olur. Bir şeyler durdurur seni. Hikayen tam da o zaman başlamış. Birine sevdalanmışsın. Ne zaman ondan bahsetsen gözlerin dolarmış. Kız çok güzelmiş. Ama senin sevdan ondan daha güzelmiş. Olmamış. İnsan bazen sevgiyi sevmeyi, insanı sevmekle karıştırır. Öyle mi oldu Samet? Kaç gece uykusuz kaldın? Söyleyecek binlerce sözün varken, kaç sayfa sustun? Beraber gittiğimiz yerlerde, tek başına, sevdanı mı yaşadın? Anlıyorum canım kardeşim, anlıyorum. Bazı sevdalar için bir ömür harcanabilir. Sen harcadın. Bu kadar.
Keşke arasaydın beni. Yüzün kızarmaktan yorulana kadar küfür etseydin bana. Sen şiirini yazana kadar sussaydık. Bulutlara çıkmak isterdin en çok, bir bulutun içinde yaşamayı isterdin. Yüksekten de korkardın ama. Senin için bulutları getirirdim canım kardeşim. Kolay ağlıyorum diye dalga geçerdin benimle. Sen hiç ağlamazdın. Hiç ağlamadın. Bu kez ben de ağlamıyorum Samet çünkü ölümün çok zor. Kolay değil ki kolay ağlayayım. Sen beni anlıyor musun Samet?
Yine de bir şey avutuyor beni. Son karşılaşmamızı hatırladın mı Samet? Bir sene önceydi. Ben bayram ziyaretine gelmiştim, sen yine hiçbir yere gidememiştin. Sokakta karşılaşmıştık. Birbirimize sarılmıştık. İkimiz de biliyorduk. Sarıldığımız şey; çocukluğumuzdu. Çocukluğum Samet, benim canım kardeşim Samet. Sen sevdanı yaşadın. Aldırma onlara. Sevda, tek başına da yaşanır.
Hoşçakal.
