Şimdilerde siyaset oyununda saraya hangi CHP’li çıktı perdesi sahneleniyor. Çok izleniyor, pek beğenildi, ilgi gördü.
Konu basitti derinlikten yoksundu oyuncular kötüydü ama nihayetinde önemli olan başarı kazanması.
Sanat sanat için midir, başka bir şey için midir tartışmasına girecek değilim.
Biz kötü sahnelenen siyaset oyunlarını seviyoruz.
Temaşa dediğin eğlendirsin, oyalasın yeter, düşündürmesine gerek yok.
Benim aklım hâlâ hızla sahnelenip biten “Anıtkabir Ziyareti” isimli iki perdelik oyunda.
Anıtkabir’e gitti, bir ay öncede gitmişti. Arka arkaya olunca epey moral bozucudur tabii…
Onun zamanında yaşamamış onu görmemiş, tanımamış olsa da fena kavgalı…
Hayatta olmayan biriyle alıp veremediği hatta kan davası var…
Savaşını öylesine içten öylesine gerçekmiş gibi yaşıyor ki vuruyor, kırıyor, geri çekiliyor, pusuya yatıyor, hücuma kalkıyor, kendince galibiyet elde ediyor. Neler neler…
Çok nefret etse de kafasında asla ulaşamayacağı bir yere koymuş belli. Gerçekte de öyle. Hem gıpta ediyor hem kin besliyor.
Hayal bu ya başı bulutlu yüce dağların en tepesine oturttuğu devrimciyi tahtından ediyor, yerine geçiyor.
Karışık bir ruh hali, oldukça zor olmalı.
Sap gibi ayakta durmaya gerek yok, dediği saygı duruşunu yapmak üzere gitse de olmuyor, gitmese de...
Nükseden bir kulak iltihabı mevzubahis değil. Mazeret bulunur bulunmasına da işte…
Şimdilik rüzgâr ne tarafa eserse. Aman ha onun gibi kavgalı olanlar sanmasınlar ki bu gidişler bu ziyaretler kalbi…
Takiye canım, sonra dostlar alışverişte görsün hesabı…
Malum kitlenin algısı gevşek, kendi tabiriyle sap gibi dururken neredeyse alt yazı geçin diyecek çocuklara…
Duruyorum ama sorun niye? Sadece öylesine…
Çocuklar mı? Hani şu aynı manşeti atıp aynı haber metnini okuyan cevvaller. Trump’un dalga geçtikleri hani…
Fakat onu ümitsizliğe düşüren bir şey var ki pek fena. Kavgalısı nasıl bir insansa gün geçtikçe daha da kıymetleniyor…
Artık bir gecede şöyle olduk, böyle olduk türküsü de eskisi gibi dikkat çekmiyor, konuşulmuyor…
Türkünün nakaratı bir şey anlatan laftan ziyade, uyumsuz sesler çıkaran klişe…
Malum klişe dediğin de kulağa değdiği gibi sekip gitmez mi?
Değerinden zerre yitirmediği gibi sevgisi, askerleri, izindeyiz diyenleri çığ gibi büyüyor. Hıncı olanlara inat, sevdası hınçla çoğalıyor.
